به گزارش پایگاه خبری تحلیلی کورنگ ،در تیرماه ۱۳۵۹، یکی از گسترده‌ترین توطئه‌های نظامی علیه نظام نوپای جمهوری اسلامی در پایگاه سوم شکاری همدان طراحی شده بود.

کودتای «نقاب» یا «نجات قیام ایران بزرگ»، با هدف براندازی نظام، ترور رهبر انقلاب و بازگرداندن شاپور بختیار به قدرت، قرار بود با پرواز ده‌ها جنگنده اف-۴ از پایگاه شهید نوژه آغاز شود.

پایگاه هوایی شهید نوژه، به‌دلیل موقعیت راهبردی خود در نزدیکی کبودرآهنگ و فاصله هوایی مؤثر با تهران، مرکز فرماندهی این کودتا در نظر گرفته شده بود.

کودتاگران با جلب همکاری بیش از ۵۰۰ پرسنل نظامی و حمایت اطلاعاتی و مالی از سوی آمریکا، انگلیس، رژیم بعث عراق و برخی کشورهای منطقه، طراحی دقیق این عملیات را در دستور کار قرار دادند.

اما سحرگاه ۱۸ تیرماه، یکی از خلبانان مأمور بمباران بیت حضرت امام خمینی(ره)، تحت تأثیر وجدان و سخنان مادرش، تصمیم گرفت حقیقت را بازگو کند.

او با مراجعه به منزل آیت‌الله خامنه‌ای، که آن زمان نماینده امام در شورای عالی دفاع بود، جزئیات عملیات را فاش کرد. همزمان، یک درجه‌دار تیپ ۲۳ نوهد نیز با اسناد محرمانه کودتا به کمیته اداره دوم ارتش مراجعه کرد.

به‌فاصله چند ساعت، ستاد خنثی‌سازی کودتا با مشارکت نیروهای اطلاعات سپاه، ارتش، انجمن اسلامی نیروی هوایی و عناصر انقلابی تشکیل شد.

در عملیات ضربتی که همزمان در تهران (پارک لاله) و پایگاه نوژه انجام شد، صدها نفر دستگیر و چند تن از طراحان اصلی از جمله آیت محققی و سعید مهدیون اعدام شدند.

امام خمینی(ره) در واکنش به این اقدام، توطئه را خام و بچگانه خواندند و با تأکید بر ریشه‌دار بودن انقلاب اسلامی در میان مردم، تأکید کردند که این‌گونه اقدامات در برابر عزم ملت، بی‌نتیجه است. آیت‌الله خامنه‌ای نیز در خاطرات خود، ماجرای افشاگری آن شب تاریخی را به‌عنوان یکی از لحظات مهم در حفظ نظام توصیف کرده‌اند.

کودتای نقاب تنها یک حادثه نظامی نبود؛ بلکه آزمونی بود برای سنجش وفاداری، بصیرت، و اعتماد متقابل میان مردم، نیروهای نظامی و رهبری انقلاب. پایگاه نوژه، که می‌توانست به مرکز سقوط نظام بدل شود، با بیداری وجدان دو نظامی و هوشمندی رهبران انقلابی، به نقطه‌ای برای اثبات پایداری جمهوری اسلامی تبدیل شد.

انتهای خبر/وحید رستمی